Varoluşumuzdan bugüne kadar hepimiz kendi içimizde çeşitli savaşlar verdik.Kimi zaman galip gelen kimi zaman ise boyun eğen olduk.Yaşadıklarımız birçok şeyi elimizden alırken kalan boşlukları irili ufaklı hediyelerle doldurdu.Tüm bunları yaşarken bizi ayakta tutan bedenimiz değildi:Besledikçe büyüyen,her zerremizi saran ruhumuzdu.Onu doyurabildiğimiz kadar vardık.
Peki ya neydi ruhumuzu besleyen?
Bir kemanın tınısı mı yoksa bir piyanonun notası ya da içindeki çığlıkları tuvale döken bir ressamın tablosu?
Dönüp ardımıza baktığımızda büyük devletlere yön veren,asırlar sonrasına seslenebilen önemli insanları görüyoruz ve onları bizlerle aynı paydada toplayan bir nokta:Sanat.
Şimdi isterseniz farklı zamanlarda yaşayıp aynı incelikleri paylaştığımız insanların tarih derslerine konu olan savaşlarına değil,sanatlarına göz atalım.
1-ADOLF HİTLER
Hitler; Kavgam’da sanata düşkünlüğünü şöyle açıklar:”Ressam olmak istiyordum ve ne pahasına olursa olsun memur olmayacaktım.”
Hüküm sürdüğü yıllar boyunca yaklaşık 164 milyon Reichsmark değerinde sanat harcaması yaptığı tespit edilmiştir.Bu anlamda Hitler’in tam bir koleksiyoncu olduğunu söyleyebiliriz
Ayrıca Hitler’in kendini tanıdıkça resimden ziyade mimariye yatkınlığını keşfettiği de yazar.
2-İMPARATOR NERON
İmparator olmak konusunda hevesi olmayan Neron taht adına yapılan tüm baskılara rağmen deliler gibi tiyatro izleyip sarayda provalar yapar ve sanatını insanlara göstermek için yanıp tutuşurmuş.Kayıtlara geçen bir eseri yoktur ancak ünlü ”qualis artifex pereo”* lafının Neron tarafından söylendiği iddia edilir. *”Ne büyük bir sanatçı ölüyor,benimle birlikte”
3-SULTAN ABDÜLAZİZ
Resim,hat ve müzikle ilgilenen çok yönlü bir sanatçıydı. Resme olan üstün başarı ve ilgisi ile Osmanlı Donanmasına sipariş edilen gemilerin planlarını bizzat kendisi çizmişti.Hükümdarlık döneminde sarayda iki tane ressam bulundurdu.Ayrıca bilinen dört tane bestesi vardır.
