Puran Dırahşende’nin yönetmenliğini üstlendiği 2013 yapımı bu film, İran sinemasından hüzünlü ve utanç dolu bir hikâyeyi bizlere aktarıyor. Film ayrıca uluslararası festivallerde birçok ödülün de sahibi oldu.
Hikâye, evlenmesine sadece dakikalar kalmış bir genç kız olan Şirin’in bir adamı öldürmesiyle başlıyor. Bu cinayetin sebebi ise Şirin’in çocukluğunda yatıyor.
Çekim ve görsel sunular mükemmel etkileyicilikte olmasa da, işlediği konu bakımından, bana göre yeri doldurulamayacak bir film. Ana tema olarak çocuk istismarına değinirken toplumun sorumsuzluklarını da adeta bir tokat gibi yüzümüze çarpıyor.
İzlediğiniz takdirde acıyı, çaresizliği, korkuyu ve endişeyi iliklerinize kadar hissedebilirsiniz. Filmin konusu bile yürek sızlatmaya yeterken bunların gerçek hikâyeler olduğunu bilmek ve izlemek yüreğinizi dağlayacak.
Şirin’in mahkemeye çıktığı esnada Şirin’in ve avukatının söylediği sözler ise dava salonunda bulunan herkes için büyük bir şok etkisi yaratacak. Birkaç cümlesini paylaşmak gerekirse:
”Sizler dünyada seri cinayetler olarak sınıflandırılan cinayet davalarının olduğunu biliyorsunuz. Nadir vakalar dışında tüm bu katiller polis tarafından yakalanıyor. Katiller ve suçlulara, işledikleri cürümlerin cezası verilebiliyor. Bu nasıl oluyor? Çünkü ortada bir ceset var. Olay yerinde caniye dair izler olduğu için.
Ama ya bir ruh öldürülürse?
Ama bir ruhu öldürmenin -müvekkilimde olduğu gibi- cezası nedir? Maalesef bu tür suçları yargılayabilmek yıllar alıyor.”
”Nasıl olur da, bu memlekette otuz beş cinsel taciz vakası gerçekleştiği halde bir mağdur bile şikayette bulunmaz? Bunun sebebi nedir? Sebebi; kurbanın ve kurbanın ailesinin itibarını korumak amacıyla akrabaları arasındaki ve çevredeki itibarlarını korumak amacıyla suçlunun yanında yer alarak suçu örtbas etmeleridir. Neden ve hangi adla mağdur edilen bir kimse yıllarca kendisinden nefret ederek yaşamaya razı olmalı hem de sesini çıkarmamalı ve hiçbir yere şikayette bulunmamalı? Neden? Doğduğumuz andan beri kulağımıza sürekli söylenen sözlerden olabilir mi? “Şşş! Sessiz ol! Sakin!” “Kızlar bağırmaz.” “Kızlar çığlık atmaz.”
