Hayatı boyunca oradan oraya savrulan bir yaprak misali insan; severken ayrılıyor, mutluyum dediği anda hayal kırıklığına uğruyor, bazen en karanlık zamanda bir ışık yakıveriyor hayat, şaşıp kalıyor. Bazı şeyler bile isteye, bazı şeyler senden habersiz oluverirken geriye kalan her ne varsa bir bakmışsın ki hissizleştirmiş seni. Artık ne küskünsün, ne üzgün. Sadece yorgunluk kalmış yanında. Sevgiden beslenirken dolu dizgin, sevemez olmuşsun kimseyi. Yaşananlar yaşanmış, geçmiş gitmiş ama, yüreğin eski yüreğin değil artık. Tam da böyle hissedenler için uzun yol arkadaşı bir şarkı ‘Delikanlı’.
Aşkı için ölecek,
Nerede kaldı öyle yürek!
Delikanlı yoruldu.
Bir o yana bir bu yana,sararıp soldu.
Yüreklerinize iyi bakın arkadaşlar. Sizler sahip çıkmadıktan sonra, ona kıymet verecek insan bulamazsanız üzülmemek için, siz iyisi mi en çok kendinizi sevin.
