Pinhani’nin çok sevdiğim şarkılarından birisidir “Yitirmeden”. Hem klip, hem müzik, hem de sözleri açısından insanı çok etkiliyor. Bir farkındalık yaratmışlar şarkıda. Neredeyse hiçbir şarkı klibinde göremediğimiz işaret dilini görüyoruz ve bu şarkı gözümüzde bambaşka bir hale bürünüyor.
“Durup düşünmeye zamanın olur mu?
Yitirmeden anlamaz insan
Sevdiklerin yolun sonunda“
Gerçekten sevdiğimiz şeyler elimizden kayıp gitmeden onların kıymetini bilemiyoruz ne yazık ki. Yokluğunu hissetmedikçe varlığının kıymetini anlayamıyoruz. Bazen sevdiklerimiz hayatımızdan ani bir şekilde çıkıp gidiyor ve o zaman düşünmeye fırsatımız bile olmadan onları kaybetmiş oluyoruz.
“Sarıl her fırsatında o insana
Arkasından ağlayan olma
Geri getirmez çok ağlasan da”
Annemize, babamıza, kardeşimize, sevgilimize, dostumuza, yanımızda, yanı başımızda sevdiğimiz kim varsa hala yanımızdalarken sarılalım. Varlıklarının kıymetini bilelim. Çünkü ne zaman ne de toprak bizden aldıklarını bize geri vermiyor.
“Durur, durur belki baş ucunda
Annen baban kendi çapında
Abin bile 47 yaşında”
Zaman öyle bir geçer ki asla farkına varmayız. Saçımız ağarır, belimiz bükülür. Bir bakmışız sevdiklerimiz teker teker soframızdan eksilmişler.
“Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş
Gün gelince herkesin açılmış
Ama sorarsan hep geç kalınmış”
Bu hayatta hiçbir şeye geç kalmayalım. Kahvemizi yarım bırakmayalım, işimizi yarın yaparım diye ertelemeyelim, sevgimizi göstermek için geç kalmayalım. Bazı zamanların telafisi yoktur. Biz geç kalanlardan olmayalım. Hayatımızdakileri yitirmeden onlara var gücümüzle sarılalım.
