Aylardan eylül, hava güneşli, saat sabahın altısı. Neden bu kadar erken uyandım? Çünkü seni göreceğim bugün. Aylardır beklediğim gün. Kalbim göğsümde değil, ağzımda atıyor sanki.
***
Sevda, hep geçiştirdiğimiz bir duygudur. Önem verdiğimizi sanırız ama hiçbir zaman sandığımız kadar yükseğe yerleştirmeyiz sevgiyi hayatımızda. Sevgi, hayatta en etkili ilaçtır. Bunu da fark etmeyiz. Normal gelişimde bir bebek, 3 yaşlarına geldiğinde yetişkin düzeyine göre yüzde seksen oranla görmeye başlar. Ancak asıl “görme” işlevi bir şeyleri kaybetmeye başladığımızda gelişir.
***
Mutluluğun özel bir günü olsaydı o gün kesinlikle bugün olurdu, 24 Eylül. Sana gelmeye, seni görmeye hazırlıyorum kendimi. Açlığımı hissetmiyorum heyecandan. Derin nefesler alıyorum ama kokunun hasreti doluyor içime, nefes yerine. Bugünü daha önce yaşasaydık ne olurdu? Biraz düşündükten sonra geçiştiriyorum düşünceleri. Zamanın bir önemi yok, sonunda kavuşuyorum sana.
***
Dişin, başın, elin ya da kolun ağrırsa eğer ağrı kesici içersin. Peki ya yüreğin ağrısa ne ilaç olur sana? Biraz kendi adıma konuşayım: benim ilacım sensin. Sana olan sevgim ve senin bana olan sevgin. Daha güzel bir his yoktur benim nazarımda. Seninle yaşamaya başladım bu hayatı ve şimdi sen olmadan devam ettiriyorum. İnsan bazen küçük sandığı bir hata yapar ve mahveder tüm hayatını. Mahvettim biliyorum, yokluğunun acısında yok oldum. Ama şimdi, her şeyi unutup ellerini tutmaya geliyorum.
***
Şimdi 24 Eylül Çarşamba günü, akşamın bu saatleri yanına geldim. Doya doya izledim seni. Adının seninle bütünleşip mükemmelleşmesini gördüm yüzünde. Konuşmuyorsun benimle. Ne o, dargın mısın bana hala? Şimdi hatırımda eskiler var, sana anlatıyorum. Özür diliyorum defalarca. Affetmiyorsun, affetmeyeceksin biliyorum. Yine de daha fazla gelmek istiyorum sana. Seninle bütünleşmek… Bütün bunları konuşurken gözlerimden akan yaşı fark ediyorum. Havanın bulutlandığını, yağmuru… şehrin grisini değil, senin renklerini seyrediyorum. Bir insan en fazla ne zaman mutlu olur? Evlendiğinde mi, çocuğu olduğunda mı? Bir insan, sevgiyi bulduğunda doğar ve mutluluğu tadar onunla birlikte. Onu kaybettiğinde ölür.
***
Şimdi ellerimi yağmura açmış; gözlerimdeki yaşla seninle bütün olmaya geliyorum. Eğer kavuşmak için can vermek gerekse bugün, burada -2 yıldır yattığın yatağının yanında- sana kavuşmaya geliyorum.
